یلدای محقر

مادر همکارم غذاهای فرآوری شده را در خانه تهیه می‌کند. برای نمونه کوردن بلو، همبرگر و سوسیس آلمانی برای ما آورد. پس از تست کردن پنج عدد کوردن بلو سفارش دادم. برخلاف تصورم طعم آن نسبت به نمونه تست شده متفاوت بود و قیمت بالایی داشت. نمی‌دانم برای هفتصد گرم کوردن بلو سیصد و پنجاه هزار تومان منطقی است یا نه؟ اما همین اتفاق سبب شد فقر مالی شدیدی را تجربه کنم. برای خرید یک نوار بهداشتی در مضیقه بودم. پس از آن با مانده حسابم فقط توان خرید نان داشتم. بیرون خوراکی‌ها یکی پس از دیگری چشمک می‌زدند. خواستم نارنگی بخرم گفتند کیلویی چهل هزار تومان و من درخواست کردم نیم کیلو لطفا و فروشنده گفت زیر یک کیلو فروش ندارد و من هم از آن‌جا گذر کردم. با چند عدد نان به خانه بازگشتم و با سوسیس آلمانی که همکارم برای تست آورده بود، سعی کردم بندری درست کنم. طعمش زیاد جالب نبود مثل سوسیس‌های بیرون نبود. اما به نوعی سالم‌تر است. طبق تحقیقات من سوسیس و کالباس به دلیل وجود نیترات جزء غذاهایی است که برای دوقطبی‌ها چندان مناسب نیست. شاید در آینده به خاطر خانگی بودنش و اینکه گاهی هوس می‌کنم سفارش بدهم اما از قیمت غیرمعقولش می‌ترسم. خلاصه که یلدای من با نان لواش و سوسیس بندری و چرخش در فضای مجازی به صورت محقرانه‌ای گذشت. تازگی‌ها از روزهایی که سر کار می‌آیم بیشتر از روزهای تعطیل لذت می برم. دلیلش این هست که با هر سختی است رختخواب را رها می‌کنم و از خانه خارج می‌شوم. در روزهای تعطیل رختخواب را رها نمی‌کنم و برای انجام کوچکترین کارها باید برنامه ریزی کنم و روی کاغذ بیاورم تا بتوانم با تیک زدنش احساس انجام دادن کاری بزرگ را به خود القا کنم. حتی احساس می کردم هوای خانه سنگین شده است. کاش تکلیف دانشگاه مشخص شود بالاخره من می‌توانم روی پایان نامه‌ام کار کنم یا نه؟ اگر متوجه می‌شدم که زمانم چگونه است شاید برای پیدا کردن کاری که مجبور باشم آخر هفته‌ها از خانه بیرون بروم اقدام می‌کردم. حس می‌کنم اجاره خانه بخش زیادی از حقوق مرا می‌خورد. پس از زیان در معاملاتم به طرز عجیبی توازن مالی زندگی من بهم ریخته است، چون پول خردهای کوچکی که سابقا در مواقع اضطراری می‌توانستم روی آن حساب کنم همه بر باد رفته است. فکر می‌کنم یک منبع درآمد جدید می‌تواند اوضاع را بهبود دهد. از همه مهمتر برای اینکه آخر هفته ها نچسبم به رختخوابم، نیاز دارم از خانه بیرون بیایم. نمی دانم آیا بشود جایی را پیدا کرد که فقط برای دو روز در هفته نیاز به نیروی کار داشته باشند، هنوز هیچ ایده‌ای ندارم.