زباله‌دان تاریخ

لیست کارهایی که باید آخر هفته انجام می‌دادم را نوشتم. سعی کردم بیشتر لیستم تیک بخورد، نزدیک به هشتاد درصد در انجام کارهایم موفق بودم. حس می‌کنم به پول نیاز دارم، به پول خیلی زیاد که بتوان با آن تغییرات بزرگ انجام داد. خرید یک خانه دلخواه که بتوان با آرامش در آن زندگی کرد. باید پول را جذب کنم و برای به دست آوردن آن تلاش کنم. راستش من کمتر از یک سال فرصت دارم تا پایان قرارداد اجاره که به علت فوت شدن صاحبخانه احتمالا دیگر نمی توانم آن را تمدید کنم. باید هر چه سریعتر برای خرید خانه اقدام کنم. به لحاظ روحی به هم ریخته‌ام. دیروز پیام‌هایی که در گوشی قدیمی‌ام بود، از شخصی که سابقا با او دوستی داشتم را خواندم. متوجه شدم چقدر دیدگاهم نسبت به مسائل توام با خوش‌بینی بوده است. اینکه حرف هایی که او به من زده است، حقیقت ندارد. دیدگاه آن شخص همچنان همان است و با همان دیدگاه زندگی مرا بهم ریخته است. رخوت و سستی در خود احساس می کردم و توان انجام هیچ کاری نداشتم. این یک هشدار است که باید بر اساس آن تصمیم بگیرم که روابطم را محدود کنم. فکر می کنم گاهی داشتن احساساتی که پاسخی ندارد، بیهوده‌ترین اتلاف وقت و انرژی در جهان هستی است. با اتفاقاتی که سال گذشته افتاد، این شخص از چشم من افتاد و برای همیشه از زندگی‌ام خط خورد. به واسطه‌ی یک دوست مشترک متوجه شدم که همچنان راجع به من حرف می‌زند. حتی دلم نمی خواد تنفر خرجش کنم. احساس می‌کنم ارزش آرامش من بیش از این‌ها است. باید تمرکز خود را بیش از هر چیزی بر خود مراقبتی  و سلامت روانم بگذارم و فرسنگ‌ها از آدم‌هایی که آرامشم را بهم می‌زنند دور شوم. بعضی آدم‌ها و روابط را باید به زباله‌دان تاریخ انداخت.