شام غریبان

تاسوعا و عاشورا تعطیل بود. حوصله آشپزی نداشتم. عصر تاسوعا سر کوچه نذری می‌دادند. برای اولین بار در عمرم رفتم و در صف ایستادم. صف شلوغی بود. حدود یک ساعت منتظر ماندیم تا غذا را توزیع کردند. قورمه سبزی بود و طعم خوبی داشت. عصر عاشورا از خانه بیرون آمدم، همین که در را بستم با صحنه ای عجیب مواجه شدم که اولین بار بود در عمرم می‌دیدم. سفره‌ای یک بار مصرف وسط کوچه انداخته بودند و روی آن کیک، کلوچه، شکلات، نمک و شمع‌های روشن بود. مردم دو طرف سفره نشسته بودند و زیارت عاشورا از بلندگو پخش می‌شد. وقتی مراسم تمام شد، هر کس تا توانست از محتویات سفره برداشت. به من چیزی نرسید، اطراف من بچه ها نشسته بودند با کیسه هایی در دست و کل محتویات سفره را قبل از تمام شدن مراسم برداشته بودند. بعد از مراسم رفتم در خیابان قدم زدم. آنجا هم بساط سفره به پا بود. سر سفره نشستم و این بار یک بسته نمک به من رسید. شب که شد زن همسایه می خواست به مسجد برود و از من خواست با هم برای عزادارای برویم. اولین بود برای عزاداری به مسجد می رفتم. پس از عزاداری برای شام غریبان راهی خیابان شدیم و پشت دسته ها مسیری را پیمودیم و دوباره به مسجد بازگشتیم و عزاداری کردیم، در نهایت هم به ما غذا دادند. رفتن به شام غریبان و نشستن سر آن سفره چیزهایی بود که برای اولین بار تجربه می‌کردم. سطح انرژی بالایی جریان داشت و حس خوبی بهم دست داد.