فرصت‌های سوخته

کلاس تکنسین داروخانه به بخش داروها رسیده و ما باید چیزی حدود نهصد دارو رو یاد بگیریم. استادمون پیشنهاد کرده که از فلش کارت برای به خاطر سپردن اطلاعات داروها استفاده کنیم. روز یکشنبه هفته آتی هم امتحان داریم. تقریبا میشه گفت به تهیه ساندویج های خونگی روی آوردم و از موفقیت های این هفته می توان به عدم خرید غذای بیرون اشاره کرد. حتی چند ماهی میشه که من همیشه چهارشنبه ها رو غذای بیرون می خورم اما این هفته در تجربه ای نادر ساندویج خونگی درست کردم که بعد از خوردنش با خیال راحت به بازدید از نمایشگاه کتاب بپردازم. تورم مواد غذایی وحشتناک هست، مثلا یه ورق ژامبون که سال گذشته چیزی حدود هشت هزار تومان بود الان سیزده هزار تومن شده و قیمت ساندویج ژامبون خانگی که قبل عید هفده هزار تومان بود الان به بیست و هفت تومان رسیده که نزدیک شصت درصد رشد داشته و حقوق ما چیزی حدود بیست درصد رشد داشته بنابراین قدرت خرید نسبت به سال گذشته کاهش داشته است. به نظر من این زندگی هر چه جلوتر میریم سخت تر میشه و قرار نیست چیزی ساده تر بشه و قدرت پولی که امروز پس انداز و سرمایه گذاری میشه نسبت به فردا خیلی بیشتر هست. بنابراین برای روزهای سخت باید از گذشته های دور به فکر می بودیم و زمان و پولمون رو به سادگی از دست نمی دادیم، چرا که آینده با کوله باری از حسرت نسبت به فرصت های سوخته همراه است.